تاریخ گذاری عبارت است از تعیین موضع رخدادها در طی زمان و پیگیری برای درک فراز و نشیب های جریان های گذشته که طی آن، محدوده زمانی بین وقایع و تقدم و تأخر آنها، و یا بین یک واقعه تا زمان حال بر حسب تعداد سالهایی که بین این وقایع سپری شده، اندازه گیری می شود. بدون تردید یکی از دغدغه های باستان شناسان پس از کشف اشیا در دل خاک، تعیین قدمت یا به تعبیری سالیابی آن هاست. تحولاتی که از آغاز قرن بیستم تاکنون در جمع آوری و پردازش داده ها و پژوهش های باستان شناسی به وجود آمده، به ظهور روش های جدید تجزیه و تحلیل  داده ها، به ویژه روش های تاریخ گذاری، منجر شده است. باستان شناسان و متخصصان علوم باستانی سعی دارند با دستیابی به روش های صحیح تاریخ گذاری پیشرفت های فرهنگی و فناوری در مکانی مشخص و نیز با تعیین محدوده زمانی این پیشرفت ها، به بررسی فرآیند نفوذ و تأثیر پیشرفت های علمی و فرهنگی جوامع مرتبط با یکدیگر در مناطق مختلف و شناخت چگونگی تحولات هم زمان در این جوامع بپردازند. به همین منظور در علم باستان شناسی فنون مختلفی به طور مستقل، یا در ارتباط با یکدیگر، برای تعیین تاریخ ساخت یک شی ء یا یک اثر و یا وقوع یک اتفاق خاص و در نتیجه، تاریخ گذاری یک واقعه یا دوره به وجود آمده اند.